Nieprzyzwoicie bogaty i nowoczesny kraj

Mówi o sobie, że złapał bakcyla podróżowania, choć nic tego nie zapowiadało. Był w Azji, odwiedził Afrykę, a ostatnio Bliski Wschód. Był tam, gdzie krajowcy zarabiają grube miliony dolarów a przyjezdni pracują za kilkaset.

Dariusz Stępień na co dzień jest dyrektorem Strzelińskiego Ośrodkiem Kultury, instytucji kulturalnej nie tylko z nazwy. Koncerty, muzyczne, plastyczne i literackie sekcje dla młodzieży, czy wreszcie kino, to wizytówki SOK-u zarządzanego od kilku lat przez dyrektora Stępnia. Natomiast pan Darek mówi o sobie, że po pracy żyje podróżami po całym świecie. - Kiedy zdecydowałem się na pierwszą podróż na Sri Lankę byłem przekonany, że będzie to moja pierwsza i ostatnia taka wyprawa – przyznał nasz rozmówca. - Na prawdę bałem się latać samolotem. I co? Bakcyl podróżowania okazał się silniejszy i dziś nie wyobrażam sobie życia bez lotniczych wycieczek do Azji, Afryki, czy na Bliski Wschód – z uśmiechem powiedział pan Darek.

Skoro tak, to proszę powiedzieć naszym Czytelnikom, dokąd poleciał Pan ostatnio?

- W tym roku odbyłem dwie podróże. Pierwszą do Rwandy na Czarnym Lądzie a kilka tygodni temu byłem na Bliskim Wschodzie, w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA – red.). Dwa odległe od Polski miejsca na mapie świata i dwa różne światy. Rwanda to jedno z najbiedniejszych państw, a Emiratczycy opływają w niewyobrażalne luksusy.

Kiedy Europejczyk słyszy słowo „Emiraty”, to zwykle przychodzi mu na myśl Dubaj.

- Tak, choć ZEA tworzy siedem emiratów, to najbardziej znany jest Dubaj, choć stolicą emiratów jest Abu-Zabi. Przewodniki po Emiratach skupiają się przede wszystkim na Dubaju ,pobieżnie mówi się o innych, może z wyjątkiem Fudżajry.

Kiedyś mówiło się o bizantyjskim przepychu, dziś chyba należy mówić o dubajskim bogactwie?

- Emiraty kojarzą się nam z bogactwem i tak w rzeczywistości jest. Już podchodząc do lądowania, widzimy olbrzymia metropolię, oświetloną, jeżeli przylatujemy wieczorem. Dzielnice mieszkaniowe budowane na planie palmy, wieżowce, słowem wszystko, co najnowocześniejsze w architekturze, to w Dubaju jest. W 2010 roku oddano do użytku najwyższy budynek na świecie, oczywiście w Dubaju. Burż Chalifa (Wieża Chalifa – red.) liczy 829 m wysokości, a platforma widokowa dla turystów znajduje się na wysokości ok. pół kilometra. Stojąc przed wejściem do wieżowca praktycznie nie widać jego wierzchołka.

Dubaj to wizytówka tego współczesnego Bliskiego Wschodu. Czy możemy spotkać tam coś z kolorytu arabskiego, muzułmańskiego, tradycyjnego Bliskiego Wschodu?

- W przewodnikach można przeczytać, że Dubaj to metropolia z XXII wieku. Trudno się z tym nie zgodzić. Najnowocześniejsze technologie, Emiratczycy w najnowszych i zapewne najdroższych modelach samochodów, kobiety w tradycyjnych abajach (ubiór zasłaniających całą postać z małym wycięciem na oczy – red.), ale pokryte kamieniami szlachetnymi od najdroższych jubilerów. Albo inaczej, na nogach buty sportowe za kilka tysięcy dolarów i abaja. Jest jednak w Dubaju to, z czego słynie cały Bliski Wschód, czyli arabski suk (bazar – red.). Nazywa się Deira i zajmuje spory teren. Żeby przejść, zobaczyć kto i czym tam handluje, a handlują wszyscy i wszystkim, trzeba poświęcić co najmniej pięć, sześć godzin. I tutaj uwaga. Jeżeli planujemy kupno pamiątek, to trzeba uważać, spytać się sprzedawcy, skąd pochodzi dany produkt. Może bowiem okazać się, że byliśmy w Dubaju, a przywieziemy pamiątkę z Iranu lub Syrii. Jeżeli natomiast zdecydujemy się na kupno złota czy to w sztabkach, czy w wyrobach, to możemy mieć pewność, że jest to lokalny wyrób, choć nie zaszkodzi spytać się. Jest w Deirze uliczka, gdzie handluje się tylko złotem. Na wyciągnięcie ręki leżą sztabki złota... w dużej ilości. Co ciekawe, sprzedawcy na całym bazarze, nie są uciążliwi, nie próbują nam niczego na siłę sprzedać. Można skorzystać z tramwaju wodnego kursującego na bazarze i zwiedzić mały fort znajdujący się w Deirze. Słowem jest to miejsce bardzo atrakcyjne dla turysty.

A religia? Czy islam wycisnął swoje piętno na współczesnym Dubaju?

- Wspominałem już o tradycyjnym stroju kobiet i mężczyzn. W krajobraz miasta wpisane są meczety z charakterystycznymi minaretami. Kilka razy dziennie słychać nawoływania muezinów do modlitwy. Na lotnisku i w galeriach handlowych znajdują się miejsca, gdzie muzułmanin może spełnić swój obowiązek, czyli odbyć salat (modlitwa – red.). Przyznam jednak, że nie spotkałem się, żeby w miejscu publicznym ktoś rozkładał dywanik i modlił się. Islam zabrania spożywania napojów alkoholowych, ale nie...
Więcej w wydaniu papierowym.