Z tą chorobą można być samodzielnym

Czym jest zespół Aspergera? Jak wpływa na życie? Czy można sobie z nim poradzić? O tym rozmawialiśmy z Marcelem Zagórskim i jego rodzicami.
Marcel Zagórski jest czwartym dzieckiem Marty i Witolda ze Strzelina. Urodził się 6 grudnia jako wcześniak. Cierpi na zespół Aspergera, który jest przyczyną nietypowych zachowań i problemów w integracji z ludźmi. - Od razu wiedziałam, że coś jest nie tak, choć nie było tego widać fizycznie - mówi Marta Zagórska. - W czasie, gdy Marcel był mały, ta choroba nie była znana. Poradnia wystawiła orzeczenie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, ponieważ syn był raz nadpobudliwy, a innym razem nieobecny, ale nie postawili ostatecznej diagnozy.

Nie wiedzieli, jak reagować
Okres przedszkolny i wczesnoszkolny rodzice Marcela wspominają raczej smutno. - Wychowawcy nie wykazywali wiele zrozumienia, ponieważ nie wiedzieli dużo o tej chorobie, a to skutkowało pewną nietolerancją ze strony rówieśników. Aspołeczne zachowania Marcela, jego „dosłowne odbieranie świata” były traktowane jako niegrzeczne, jego chęć odosobnienie i izolacja raczej pomijane. Syn często wracał do domu załamany. Czasem mówił, że ma dość życia. W pewnym momencie przestał nawet opowiadać, gdy coś złego się wydarzyło, żebyśmy się nie przejmowali - wspomina pani Marta.
W IV klasie Marcel usłyszał ostateczną diagnozę. - Podjęcie decyzji o jej przyjęciu nie było wcale łatwe. Strzelin to mała miejscowość, a wizyty u psychologów i psychiatrów jeszcze całkiem niedawno nie były czymś zwyczajnym - opowiada nasza rozmówczyni.
Po uzyskaniu diagnozy i okazaniu jej w szkole problemy z rówieśnikami wcale nie zniknęły i do końca podstawówki Marcel przeżył jeszcze wiele przykrości. - To nie jest tak, że winimy za to nauczycieli. Nie mieli wtedy odpowiedniego przygotowania, by pracować z takim dzieckiem, nie wiedzieli, jak reagować na konkretne zachowania syna. Nieraz zgłaszali nam, że Marcel źle się zachowuje, ale on nie robił tego specjalnie. Jeśli nauczycielka powiedziała: wyciągamy kartki i piszemy, syn nie uznał, że to do niego, bo osoba z zespołem Aspergera musi usłyszeć swoje imię, żeby zareagować - mówi pani Marta. A pan Witold dodaje. - Teraz, z perspektywy czasu myślimy o wydarzeniach z podstawówki „na spokojnie”, jak na etap życia, który wiele nas i syna nauczył i uczynił silniejszymi. Myślę, że kontakt z Marcelem pomógł samym nauczycielom. Może dzięki temu później lepiej rozumieli inne autystyczne dzieci.
Cały artykuł dostępny jest tutaj

spajker 6 lata 2 miesięcy

RE: Z tą chorobą można być samodzielnym

maniek powiedziała :

spajker i xyz wymiencie sie telefonami umowcie sie na browar

mam w sobie czeskie geny. mało kto wytrzyma ze mną przy browarze. xyz musiałby przyjść ze swoimi wielbicielami aby mi kroku dotrzymać.

maniek 6 lata 2 miesięcy

panowie

XYZ powiedziała :

Proponuje kontrolować emocje i swoje insynuacje. Ja na dowód tego że mam honor nie napiszę nic więcej panu to samo radze.

nie napisze pan nic więcej. super sprawa. rozpoznanie autyzmu u siebie to pierwszy krok ku mądrości. tak w wolnym czasie proszę przemyśleć różnicę pomiędzy pojęciem honor a pojęciem przegrałem ale nie potrafię się do tego przyznać.

Mam swoja godność i nie zamierzam ani minuty dłużej z panem walczyć. Żegnam... A dla pana zostaje wstyd..

dzięki. nie został mi wstyd, logika i uczciwość to cechy rzadkie i wyszukane, nie są one dostępne dla każdego, nawet dla xyz.

XYZ 6 lata 2 miesięcy

Tylko nienawiść i nic więcej. Jak pan tak może to jest ohydne i wstrętne! Ja pana ani razu nie wyzwałem a pan ciągle i coraz gorzej. Wstyd i nic więcej...

nie ma we mnie nienawiści. człowieka z aspergerem nazywam nie chorym ale nazywam go indywidualista pozytywnie wyróżniający m się na tle rówieśników. jeśli chodzi o pana to też nie ma nienawiści w tym że upartego durnia nazwę durniem.

Jeśli pan pisze o ludziach z aspergerem w ten sposób to wyraźnie pan tak o nich myśli. Bo ja o swoim bracie z ta chorobą tak nie myślę...

Znaleźliśmy lepszego od naukowców i lekarzy proszę zobaczyć profesor doktor habilitowany Spajker specjalista spraw wszelakich. Na wszystko ma odpowiedź, nawet jak przekręci ma rację i koniec. Asperger to choroba i nie róbmy sobie tutaj z tego powodu do kłótni...

znaleźliśmy tutaj lokalnego myśliciela lepszego od hitlera. xyz zaprzaniec lepszy od bandery i lepszy niż palacz z auschwtitz lepszy od samego hitlera. ja piszę o tym że asperger nie jest chorobą ale indywidualności ą a lokalny oszołom uzna aspergera za opał do pieca w auschwtz. nie trzeba być profesorem aby wiedzieć że z biegiem czasu wszystko się degeneruje. mózg emeryta także.