Grypa sezonowa

Rozpoczynamy nowy cykl, w którym będziemy zwracać się do lekarzy i specjalistów. Przedstawimy przyczyny i objawy różnych chorób, a nasi Czytelnicy dowiedzą się, jak wygląda profilaktyka oraz leczenie. O grypie sezonowej mówi lek. med. Eleonora Kluba, pediatra i specjalista neonatolog.
Infekcja wirusem grypy stanowi poważny problem w zakresie zdrowia jednostki, jak i zdrowia publicznego. Wirus grypy przenosi się z człowieka na człowieka przede wszystkim drogą kropelkową (na odległość do 1,5- 2 m). Chorzy są najbardziej zakaźni w ciągu pierwszych czterech dni po rozpoczęciu choroby. Uważa się, że mogą zarażać otoczenie przed wystąpieniem objawów (dzień przed zachorowaniem, a dzieci nawet na kilka dni przed wystąpieniem objawów) do 7 dni po zachorowaniu.
Charakterystyczne dla grypy jest nagłe wystąpienie objawów w postaci gorączki, złego samopoczucia, bólu głowy, mięśni, następnie cech ostrej infekcji dróg oddechowych, tzn. bólu gardła, kaszlu, nieżytu nosa. Objawy grypy są często mylone z przeziębieniem, co można wykluczyć, wykonując badania na obecność antygenu wirusa grypy A lub B.
W niektórych przypadkach,szczególnie u osób z grup ryzyka, obarczonych innymi schorzeniami, mogą wystąpić powikłania w postaci zapalenia dolnych dróg oddechowych (zapalenia płuc), zapalenia mięśnia sercowego, niewydolności nerek lub niewydolności wielonarządowej. Ciężki przebieg infekcji występuje szczególnie u osób z grup ryzyka, tzn. dzieci poniżej 2 lat, dorosłych powyżej 65 lat, osób z przewlekłymi chorobami płuc, serca i innych narządów, kobiet w ciąży itp. Może zajść konieczność podania leków przeciwwirusowych, a nawet hospitalizacji.

Ciężki przebieg infekcji występuje szczególnie u osób z grup ryzyka, tzn. dzieci poniżej 2 lat, dorosłych powyżej 65 lat, osób z przewlekłymi chorobami płuc, serca i innych narządów, kobiet w ciąży itp. Może zajść konieczność podania leków przeciwwirusowych, a nawet hospitalizacji.

Leczenie, jak w większości chorób wirusowych, jest objawowe. Zaleca się spoczynkowy tryb życia, dbanie o prawidłowe nawodnienie chorego, stosowanie leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych, w razie potrzeby przeciwkaszlowych, obkurczających i oczyszczających błonę śluzową nosa. Ważna jest izolacja chorego.
Ciężki przebieg infekcji występuje szczególnie u osób z grup ryzyka, tzn. dzieci poniżej 2 lat, dorosłych powyżej 65 lat, osób z przewlekłymi chorobami płuc, serca i innych narządów, kobiet w ciąży itp. Może zajść konieczność podania leków przeciwwirusowych, a nawet hospitalizacji.
Najlepszym sposobem uniknięcia zakażenia wirusem grypy jest zastosowanie szczepionki, która zawiera antygeny różnych szczepów wirusa. Skład szczepionki jest opracowywany przez doradców WHO dla każdej półkuli i na każdy sezon. Ponieważ wirus grypy podlega szybkim zmianom antygenowym, konieczne jest coroczne powtarzanie szczepień. Szczepionki można podawać dzieciom już od 6. miesiąca życia. Niestety, obecnie szczepienia wykonywane są zbyt rzadko.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że szczepienie nie tylko chroni przed zakażeniem wirusem grypy, lecz także przed powikłaniami pogrypowymi, które mogą wystąpić u każdego chorego, niezależnie od wieku i stanu zdrowia.