„Większość myśliwych jest świadoma, iż zyskała szczególne prawa i nie będzie ich nadużywać”

17 stycznia weszła w życie ustawa, która zabrania utrudniania polowań pod groźbą grzywny. Szybko rozeszła się wieść, że o przeszkadzanie w łowach myśliwi będą mogli oskarżyć nie tylko obrońców zwierząt, ale wszystkich przebywających w lesie.

 Czy te niepokoje są słuszne? Rozmawialiśmy z Janem Andryszczakiem, prezesem Koła Łowieckiego „Dzik” i miłośnikiem przyrody.

Ustawa wprowadza kilka bulwersujących zapisów. Oficjalnie ma ułatwiać zwalczanie chorób zakaźnych wśród zwierząt, w tym afrykańskiego pomoru świń. Mówi się jednak, że wykorzystano ją, by poszerzyć przywileje myśliwych, a ograniczyć wolność innych użytkowników lasu.

- Zdanie dodane do art. 51 przepisów karnych prawa myśliwego mówi, że podlega karze grzywny ten, kto umyślnie utrudnia lub uniemożliwia polowanie. Przez całe dziesięciolecia potrafiliśmy, my myśliwi i inni użytkownicy lasów, funkcjonować spokojnie obok siebie. Ale nie dziwi mnie, że wprowadzono takie przepisy, bo niektórzy przeciwnicy polowań zachowują się niebezpiecznie. Jestem przekonany, że większość myśliwych jest świadoma, iż zyskała szczególne prawa i nie będzie ich nadużywać. Sami dbamy o bezpieczeństwo polowania i często przerywamy je, gdy w pobliżu znajdują się inne osoby, np. grzybiarze, spacerowicze, czy rowerzyści.

A co z rolnikami pracującymi na polu? Czy myśliwi mogą stwierdzić, że ich praca uniemożliwiała polowanie?

- Rolnicy również nie mieli i nie mają powodów do obaw. Gdy pracują na polu, myśliwi odstępują od polowania i przenoszą się na inny rejon, gdyż nasz regulamin zabrania polować, gdy zwierzyna znajduje się w odległości mniejszej niż 200m od pracujących maszyn rolniczych. To sztucznie nagłośniony przez media problem, tak jak możliwość oddania strzału do zwierzyny w odległości nie mniejszej niż 100m od zabudowań, bo oba przepisy obowiązują od dziesięcioleci.

A jak skomentuje Pan fakt, że ustawa pozwala strzelać w parkach narodowych i rezerwatach?

- W parkach i rezerwatach od dawna, min. od 1995 r., prowadzi się tzw. odstrzały redukcyjne. To nie Polski Związek Łowiecki jest inicjatorem zmian w tym zakresie, bo dla nas te miejsca są taką samą świętością jak dla innych obywateli, ale minister środowiska. I to nie myśliwi będą decydować, czy na danym terenie ma się odbyć taki odstrzał, ale administracja rządowa. Poza tym, odstrzał redukcyjny nie jest dla nas polowaniem.

Inną sprawą, o której szeroko się mówi, jest możliwość udziału dzieci w polowaniach.

- W tym momencie musimy chyba odczarować sam obraz polowania. To nie tylko strzelanie - zabijanie zwierząt. Składa się na nie więcej elementów i wiąże się z określoną kulturą i zwyczajami. I, choć nie lubię momentu zabijania, uwielbiam polować. Jest to moją wielką pasją, która zrodziła się jeszcze w dzieciństwie, gdyż wychowałem się w domu dobrego i etycznego myśliwego. Sam nigdy nie namawiałem córek do udziału w polowaniu, a, gdy raz mnie ubłagały, skończyło się to tym, że więcej nie chciały mi towarzyszyć. Bo polowanie nie jest proste, to też trudy przemierzania zasp, błota, ugorów i zarośli. Nie każdy to lubi. I choć uważam , że to rodzicom należy pozostawić decyzję, czy i kiedy ich dzieci będą brały udział w polowaniu, nie mam nic przeciwko temu, by przyjąć jakąś dolną granicę wieku.

Ustawa zyskała duży rozgłos pewnie dlatego, że sporo osób negatywnie patrzy na myślistwo.

- Od lat my, myśliwi, jesteśmy niesłusznie oskarżani z wielu stron. Przeciwnicy polowań mają pretensje, że zabijamy zwierzęta, a rolnicy, że ich nie zabijamy, bo ponoszą straty w uprawach. Szanuję obrońców zwierząt, ale piętnując myśliwskie środowisko, często zachowują się jak hipokryci. Nie zakazują zabijania ryb, bo ryby nie mają głosu? Mówią o totalnej ochronie zwierząt, a nie protestują przeciwko zabijaniu bardzo inteligentnych szczurów? Bo szczury są nieładne? A wrzucane do wrzątku żywe (!) homary, raki i inne owoce morza, to nic nie czują? Tak można by licytować się bez końca. Obecnie komentują drastyczny odstrzał dzików, ale to władze rządowe nam go nakazują w związku ze zwalczaniem afrykańskiego pomoru świń, tylko, że w urzędowych pismach nie mówi się o zabijaniu, tylko o, cytuję,: „redukcji w celu rozrzedzenia populacji”.

Stereotypowo uważa się nawet, że myśliwy idzie ze strzelbą i strzela do wszystkiego, co się rusza.

- Tak nie jest. Jesteśmy jak prawdziwi hodowcy zwierząt, tyle tylko, że dziko żyjących. Gospodarujemy zwierzyną w dzierżawionych obwodach, zgodnie z przepisami nałożonymi przez ustawodawcę i rząd. Terminarz polowań, zgodnie z prawem, dostarczamy do gmin i nadleśnictwa. Podczas polowania obowiązuje nas szereg przepisów. Musimy mieć przy sobie...
Wiecej w wydaniu papierowym.