Świąteczne wydanie z darmowym kalendarzem

Cytuję spajker.:

błąd. ja się podniecam anime festynami i góralską muzyką. jak to widzę i słyszę to mną telepie. z bajek wyrosłem kilkadziesiąt lat temu a jak widzę człowieka dorosłego oglądającego bajki to aż mnie kusi aby mu klocki lego kupić.

I znowu nie rozumie Pan o czym mówi. Dla Pana bajki to pixi i dixi, itd. Dla japończyków animacje to taki sam rodzaj sztuki co filmy i seriale aktorskie, z tą różnicą że są narysowane. Pan zna jedynie bajki infantylne, bo innych na zachodzie nie puszczano, natomiast w Japonii anime przeznaczone jest dla różnych grup wiekowych, tak jak filmy aktorskie. I nie chodzi tu tylko o nagość, jak usilnie starał się przekonać artykuł, ale przede wszystkim dojrzałość fabuły, różnorodność i niejednoznaczność charakterów, czy znacznie bogatszą oprawę audio-wizualną. Zgaduję, że Pan nie uwierzy, ale niejedno anime bije na głowę aktorskie dzieła zachodu i to w każdym aspekcie, który wymieniłem.
Ale jeśli chce mi Pan kupić lego, to też się nie obrażę. Wszak lego również posiada w swojej ofercie bardzo zaawansowane i skomplikowane zestawy, przeznaczone dla starszych użytkowników.

Cytuję spajker.:

załatwione. jeden woli czytać arystotelesa i nietzschego a drugi woli jemu zarzucać zacofanie i życie w swoim małym świecie z tej racji że nie zna od przygód batmana. w rzeczy samej nie pracuje w sanepidzie i nie odróżniam łajna o konsystencji 1 od łajna o konsystencji 2. z anime mam to samo. zamknąłem się w małym świecie platona i filmów dokumentalnych i zupełnie nie pasuję do świata nerdów fantasy japończyków i bajkooglądaczy. jedno jest pewne, ludzie podniecają się bajkami jak murzyn koralikami i mają poczucie bycia nowoczesnymi.

Nie zarzucam zacofania, dlatego że nie zna pan anime, ale dlatego, że osądza je pan i obraża nie mając na ich temat bladego pojęcia.
Podniecanie się? Zdaje się, że jest odwrotnie. Wszyscy przeciwnicy anime tu w komentarzach podniecają się tym, że ich nie oglądają i przez to uważają się za lepszych. Tak jak Pan.

załatwione. jeden woli czytać arystotelesa i nietzschego a drugi woli jemu zarzucać zacofanie i życie w swoim małym świecie z tej racji że nie zna od przygód batmana. w rzeczy samej nie pracuje w sanepidzie i nie odróżniam łajna o konsystencji 1 od łajna o konsystencji 2. z anime mam to samo. zamknąłem się w małym świecie platona i filmów dokumentalnych i zupełnie nie pasuję do świata nerdów fantasy japończyków i bajkooglądaczy. jedno jest pewne, ludzie podniecają się bajkami jak murzyn koralikami i mają poczucie bycia nowoczesnymi.

Cytuję spajker.:

firmy hanna barbera nie było na świecie kiedy powstawały kreskówki o których napisałem. firma disneya jest tak amerykańska jak polski jest wedel. tytułów tych japońskich horrorów nie podam bo nie wytrzymałem dłużej niż 30 sekund oglądania i wyparłem z umysłu. zdaje się że jeden z tych koszmarów nazywa sie pokemony, inny to jakaś ksieżniczka xenia, która jako walcząca feministka naprawia świat mieczem. rzecz jednak nie w szczegółach ale w fakcie, żę bajka bolek i lolek jest przyjemną kreskówką , asterix i obelix jest przyjemną bajką a te japońskie powykrzywiane twarze wydające z siebie samurajskie okrzyki wyparły bajki dla oka i dla ucha przyjemne. japończycy to specyficzni ludzi i ich bajki też są specyficzne.

Widzę, że woli Pan teorie spiskowe zamiast faktów. Polecam jednak poczytać trochę w internecie. Wymienione przez Pana bajki zostały wyprodukowane przez studio Hanna Barbera - i to jest fakt, nie ma sensu go negować.

Pokemonów to akurat proszę nie traktować poważnie. To bajka od początku do końca nastawiona nie na edukowanie, a na zarabianie pieniędzy, która jakimś cudem przedarła się na zachód.
Czyli zna Pan tylko jedno anime i oglądał je Pan przez jakieś 30 sekund. No co mogę powiedzieć, to tak jakby przeczytał Pan tylko jedną stronę książki, która ma ich miliony.
Za to Pana ostatnie zdanie jest kluczem. I ma Pan całkowitą rację. Anime to bardzo specyficzny rodzaj pokazywania treści - jak widać nie dla każdego, a już na pewno nie dla tych, którzy ciągle żyją w swoim małym przyjemnym świecie, gdzie dobre jest tylko to co znane, a każda próba wyjścia poza nią kończy się po kilku sekundach. Naprawdę, niech Pan się nie wypowiada na temat, na który nie ma pojęcia, proszę.