Silna dziewczyna

Zuzanna Protokowicz jest 13-letnią mieszkanką Księżyc. Od 6-tego roku życia trenuje podnoszenie ciężarów, do czego namówił ją stryjek, Tomasz „Skuter” Protokowicz, który sam uprawiał tę dyscyplinę. Początki jej przygody z ciężarami można było podpatrywać w siłowni Strzelca Strzelin. Obecnie Zuza trenuje w barwach LKS Polwica Wierzbno, gdzie odnosi swoje pierwsze sukcesy.
Opowiedz nam, gdzie trenowałaś jako dziecko?
- Do 2014 roku trenowałam pod okiem Mirosława Życzkowskiego w siłowni Strzelca Strzelin. Niestety, po pożarze sali treningowej przy lodowisku warunki do uprawiania mojej dyscypliny stały się niemożliwe (da się trenować tylko wyciskanie leżąc). Wtedy moi rodzice zdecydowali się przenieść mnie do LKS Polwica Wierzbno – klubu, w którym rocznie zdobywa się kilkanaście medali mistrzostw Polski.

Wierzbno (powiat oławski) jest oddalone od twojego domu o ok. 25 km. Jak dojeżdżasz na treningi?
- Wożą mnie rodzice. Wspierają mnie w mojej pasji. Dlatego poświęcają mi swój wolny czas i codziennie jeżdżą ze mną do Wierzbna. Czasami zdarza się, że muszą czekać na mnie kilka godzin, aż skończę trening. Jestem im za to bardzo wdzięczna.

Czy to znaczy, ze trenujesz codziennie?
- Prawie tak. Zazwyczaj 2-3 godziny dziennie, 5 razy w tygodniu. Jednak kiedy jestem z klubem albo kadrą młodzieżową Dolnego Śląska na zgrupowaniu treningowym, muszę poświęcić temu więcej czasu i ćwiczę dwa razy dziennie.

Czy sport ten jest jednocześnie twoją pasją?
- Ciężary są moją pasją, ale nie powiedziałabym, że to moje hobby. Hobby to może być zbieranie znaczków, albo łapanie motyli, a w ciężarach chodzi o systematyczną pracę i ciężki trening. Trener Kraska pogniewałby się na mnie, gdybym traktowała ciężary jak zbieranie znaczków.

Czy planujesz uprawiać tę dyscyplinę zawodowo? Czy gdyby była możliwość, aby zarabiać na życie w ten sposób, byłaby to twoja wymarzona praca?
- Żeby żyć ze sportu, trzeba osiągać międzynarodowe wyniki. Robię wszystko żeby mi się to udało, ale na razie za wcześnie jest żeby o tym mówić. Chciałabym móc pracować w ten sposób, ale kariera sportowca trwa krótko, więc będę musiała zdobyć jeszcze jakiś inny zawód.

Opowiedz nam o swoich dotychczasowych osiągnięciach.
- Do 13 roku życia startowałam wyłącznie w zawodach wieloboju atletycznego, które zawierają tylko elementy podnoszenia ciężarów. Jednak główny ciężar stawia się tam na konkurencje ogólnorozwojowe, takie jak rzut piłką lekarską, sprinty, przysiady, podciągnięcia itp. W wielobojach wiele razy stawałam na podium zawodów wojewódzkich. Byłam też trzecią zawodniczką wielobojowych mistrzostw Polski. Dopiero od 13. roku życia zawodnicy dopuszczani są do startu w zawodach podnoszenia ciężarów, gdzie konkuruje się w dwóch bojach – rwaniu i podrzucie. W takich zawodach wygrałam swoją konkurencję wagową podczas turnieju w Niemczech, a w ubiegłym tygodniu zostałam mistrzynią Dolnego Śląska U20 w kategorii 63kg.

Czy masz jakieś marzenia związane ze sportem, który uprawiasz?
- Jeśli chodzi o marzenie związane z ciężarami, to dla każdego sportowca jest to zdobycie medalu olimpijskiego, czy chociaż start na olimpiadzie. Ale obecnie, żeby zdobyć medal na igrzyskach czy mistrzostwach świata, najlepsze zawodniczki podrzucają prawie 200kg, a mój rekord to dopiero 63kg.

Czy znasz wybitnych sportowców, którzy w dzieciństwie trenowali w LKS Polwica Wierzbno?
- Oczywiście, z tego klubu wywodzi się m.in. medalista olimpijski Szymon Kołecki czy mój obecny trener Adam Kraska. Można by jeszcze wymienić kilka osób, które są mniej znane, ale dla sportowców to wielkie nazwiska.

Dziękuję ci za rozmowę i życzę wielu sportowych sukcesów.

Rozmawiała Ola Parasiuk

RE: Silna dziewczyna

Przeczytaj również

Najnowsze artykuły

Najczęściej czytane

Ostatnie komentarze