O dziecięcej radości…

Czy tylko najmłodsi potrzebują radości? Czy prezenty są najważniejsze? Jak poczuć się znów jak małe dziecko?

Początek grudnia to czas, kiedy imię Świętego Mikołaja odmieniane jest przez wszystkie przypadki. Na całym świecie dzieci czekają grzecznie na tego niezwykłego gościa. Ale czy tylko dzieci?

Trochę wspomnień

Wiele lat temu, kiedy byłam jeszcze małą dziewczynką, razem z moim bratem wyciągaliśmy po kilka rzeczy ze swoich prezentów, pakowaliśmy je w wielkiej tajemnicy i podkładaliśmy pod poduszki naszych rodziców. Pamiętam radość mamy i taty, kiedy otwierali te małe, niezgrabne paczuszki. Potem wiele razy miałam okazję obserwować, jak dorośli ludzie, czasem nawet bardzo wiekowi, cieszą się z niewielkich podarków.

Źródło radości

Wiem na pewno, że najwięcej radości przynosi nie sam prezent, a świadomość, że drugi człowiek o nas pomyślał. Czujemy się wtedy jak małe dzieci, które śmieją się beztrosko na cały głos. Myślę sobie, że zgodziłby się ze mną biskup Miry, że warto budzić w sobie tę dziecięcą radość na różne sposoby: obdarowywaniem się nawzajem, poświęcaniem swojego czasu, a także robieniem czegoś dla innych.

Lokalne świętowanie

Świetny sposób na dzielenie się radością znaleźli sołtys, rada sołecka oraz radni Borowa oraz sołtys i rada sołecka Borka Strzelińskiego, którzy w swoich miejscowościach, oprócz tradycyjnego spotkania z Mikołajem, zorganizowali również wspólne dekorowanie pierniczków. Na obu spotkaniach nie mogło zabraknąć również kolęd i świątecznych piosenek. W Borowie także wspólnie ubierano choinkę. W Borku Strzelińskim można było skorzystać z fotościanki. Czas spędzony razem zawsze smakuje najlepiej.

 

Cały artykuł zamieściliśmy w 48 (1236) wydaniu papierowym Słowa Regionu.